Kitap: Pigme - Chuck Palahniuk

Chuck Palahniuk günümüzün sarsıcı yazarlarından. Veya öyleydi. Bir süre sarstı, şu an artçılardan geçiniyor. 

Dövüş Kulübü filmi efsanevi 1999 yılına damgasını vurduğunda hepimizi sallamıştı, koşa koşa gidip bu sistem eleştirisinin kitabını alıp okumuştuk. Sürekli alıntılarla birbirimizi sıktığımız bu anlar ancak 2005 gibi bitebildi. (Benim kişisel tarihimde böyle oldu) Arkasından "Bu adam ne yazsa alır okurum" diyerek her tercüme edilen kitabını almaya başladım. Kaçaklar ve Mülteciler'e kadar... Bu kitapta Chuck abi bize Portland'ı anlatıyordu ve ne yazık ki kitapta Portland'a bir sempati duymamı sağlayacak hiçbir şey yoktu, benim için sıkıcı bir deneyimdi. Zaten tüm kitaplarında aynı şeyleri anlattığını düşünerek okumayı en azından bir süre için bırakmıştım.

Pigme abimizin yeni bir yazım tarzı ve dili denediği bir kitap. Bunu Türkçe çeviriden anlamak çok da mümkün değil. İngilizce okumak lazımmış... "Okuması zor" diyenler olduğunu duymuştum, ancak ben zor bulmadım. Hızlı okudum, az etkilendim. Her zamanki tekrarlar var, yazarın imzası sayılabilecek tarz hissediliyor. Fakat yeni bir söz yok. Ben mi antikapitalizmi yedim bitirdim, yoksa adamın mı yeni sözü kalmadı bilemiyorum.

Pigme'yi okumayanların bir şey kaybedeceğini sanmıyorum. Bunu söylerken aslında üzgünüm çünkü yazarı gerçekten seviyorum. Bunun yerine Tıkanma veya Gösteri Peygamberi 'ni tavsiye ederim. Kitap okumayanlara da "Tıkanma'nın filmi de var" der, kaçarım.

Okumayanlar için spoiler vermek istemem ama sonlara doğru baya kızdığım ve sövdüğüm noktalar oldu. Amerikan eleştirisi diye başlayıp sadece antidepresan kullandıklarını ve WallMart'a takıldıklarını, sığ ve bilgisiz olduklarını söylemek yeni bir şey olmuyor ki? Bunu çok değişik ve güzel bir dille anlatabilmiş değilsin ki yine de kitaba iyi diyelim? Ben bu işi anlamadım. Zaten sonu da sönük. Tek numarası sürekli tekrar eden büyük liderlerden alıntı numarası ki bu espri bir koca romanı benim gözümde kurtarmaya yetmedi.

Alıntı mevzusu için örnek veriyorum:

"Annelik kadın için neyse, savaş da erkek için odur." - Usta komutan, büyük yönetici, şahane lider Benito Mussolini

Benim altını çizmeye değer bulduğum cümle ise şu:

"Başka insanlardan alıntı yapmayı bıraktığın zaman gerçek zekan ortaya çıkar"

Bu anlama gelen bir cümle kurabilmek için birkaç haftadır düşünüyordum ve kitabı okurken bu cümleyi görünce baya etkilendim.